Sosyal Medya

Güncel

Yusuf Ziya Cömert: Merkel’in beynindeki demokratik sürecin azizliği!

20-03-2017 07:35

Doğrusu seyrederken heyecanlandım. Ecevit’in Bush’un karşısında ezik durduğu fotoğrafı hala hatırlarız. Fakat, Merkel’in elinin yükselip tekrar kucağına düşmesi daha dramatik. Ayrıca, görüyorsunuz, daha ilmi bir hikaye. İşin siyasetini yazan çizen çok olur. Bırakalım benimki eksik olsun. Kaldı ki, bu hikayeden sonra, siyasi tarafını yorumlamak çocuk oyuncağı.


Hafızam eskisi gibi değil. Eskiden her okuduğumu anlardım ve anladıklarım kafamda kalırdı. Şimdi daha iyi anlıyorum.
 
Yazarın sadece yazdıklarını değil, yazmadıklarını da anlıyorum.
 
Fakat, bir sonraki sayfaya geçtiğimde, bir önceki sayfada okuduklarımı unutuyorum.
 
Bazen de, belki 40 yıldır hatırıma gelmemiş bir bilgi, bir ayrıntı, bir vesileyle, kafamın taa derinlerindeki kilitli çekmecelerden fırlıyor, pat, burnuma dayanıyor.
 
Yakın zamanlarda okuduğum iki kitaptan şunu anladım. İnsan beyni işleri rölantiye alıyor.
 
Okuyorsunuz. Anlıyorsunuz. Ama düz yoldasınız ne viraj var ne iniş çıkış.
 
Yolu tecrübe ediyorsunuz. Yol bittikten sonra tecrübenizi unutuyorsunuz.
 
Unutmamak için eski masallarda olduğu gibi güzergahınıza makul aralıklarla çakıl serpmeniz gerekiyor. Nasıl?
 
OkuduÄŸunuzu birine anlatmak fayda ediyor, tavsiye ederim.
 
Kitaplar, David Eagleman’ın Ä°ncognito ve Beyin adlı kitapları.
 
Doğrusu insanın kendisini ve başka insanların hallerini anlamasında kolaylıklar sağlayacak kitaplar.
 
‘Men arafa nefsehu fekad arafa Rabbehu’ Hadis-i Åžerif’ini iÅŸitmiÅŸsinizdir.
 
‘Kendini bilen Rabbini bilir.’
 
Buna da faydası var.
 
Kitapların içine girecek değilim. Önceki akşam televizyon haberlerinde bir görüntüye takıldım. Basit bir şey. Alelade.
 
Alelade nitelemesini kendi açımdan söylemiyorum. Şu dünyada alelade hiçbir şey görmedim. Hiçbir şeyin alelade olmadığına dair kanaatim yaşım kemale erdikçe pekişiyor.
 
Beynimizde, katılımcısı tahayyül edemeyeceğimiz kadar çok olan bir demokratik süreç var.
 
Bir sürü mekanizma fikirleri birbirine çarpıştırıyor ve sonunda siz bir sonuca varıyorsunuz.
 
Bu sürece fazla dahlimiz yok. Kafa, kendi kendine hallediyor.
 
Bilinç, hiçbir şeyden haberi olmayan bir müdür gibi sandalyesinde oturuyor. Sadece istisnai durumlarda devreye giriyor.
 
Yahu kitaba daldım gittim! Sadede gelelim.
 
1960’lı yıllarda Benjamin Libet adında bir bilim adamı bir deney yapmış. Ä°nsanların kafalarına elektrotlar yerleÅŸtirerek, kendi belirledikleri bir zamanda parmaklarını kaldırmalarını istemiÅŸ.
 
Katılımcıların, hareketten çeyrek saniye önce hareket etme dürtüsünü fark ettikleri tespit edilmiş. Ancak, beyindeki etkinlikte hareket etme isteğini duymadan 60-70 saniye bir artış gözleniyor.
 
Yani beyin biz harekete niyetlenmeden çok önce ‘sahne gerisinde’ nöronlar arası koalisyonlar kurmaya, eylemi planlamaya, eylemi oylamaya sunmaya baÅŸlıyor.
 
Hareket bundan sonra vuku buluyor.
 
Bana kitapta okuduklarımı hatırlatan görüntü şu:
 
Merkel’le Trump karşıdaki koltuklarda oturuyor.
 
Gazeteciler el sıkışma fotoğrafı almak istiyor. Bunu iki liderin işitebileceği şekilde dile de getiriyorlar.
 
Hatta Merkel bu talebi dillendiriyor.
 
Merkel’in eli harekete geçiyor. Harika!
 
El, durduğu yerden kalkıyor, tokalaşmak için hamle yapıyor.
 
Demek ki, Merkel’in beynindeki demokrasi tokalaÅŸma kararı veriyor ve Merkel’in elini harekete geçiriyor.
 
Merkel’in beyninin verdiÄŸi kararda ‘tokalaÅŸma isteÄŸi’nin payı var şüphesiz.
 
Karşı koltukta ise Trump’ın beyninde baÅŸka bir demokratik süreç iÅŸliyor.
 
Trump’ın nöronları tokalaÅŸma fikrini reddediyor. Hareketsiz.
 
Sanki Trump’ın ‘bilinç’i, Trump’ın beynindeki süreci kontrol altına almış.
 
Trump hareket etmeyince Merkel’in teÅŸebbüsü neticeye ulaÅŸmıyor.
 
Merkel’in eli eski yerine, Merkel’in kucağına geri dönüyor.
 
Böylece biz, iki beynin içinde gelişen süreçler sonunda bilhassa Merkel açısından skandal sayılacak bir manzarayı canlı olarak seyretmiş oluyoruz.
 
‘Ä°lmel yakin’ muttali olduÄŸum bir gerçekliÄŸi, ekranda ‘aynel yakin’ görmek benim için ilginçti.
 
Doğrusu seyrederken heyecanlandım.
 
Ecevit’in Bush’un karşısında ezik durduÄŸu fotoÄŸrafı hala hatırlarız.
 
Fakat, Merkel’in elinin yükselip tekrar kucağına düşmesi daha dramatik.
 
Ayrıca, görüyorsunuz, daha ilmi bir hikaye.
 
İşin siyasetini yazan çizen çok olur. Bırakalım benimki eksik olsun.
 
Kaldı ki, bu hikayeden sonra, siyasi tarafını yorumlamak çocuk oyuncağı.

Etiketler :

Henüz yorum yapılmamış.

* İşaretli tüm alanları doldurunuz.